نعمت فراموشی

بدان که نعمت فراموشی بسیار بزرگتر از نعمت حافظه و یادآوری است. اگر (نعمت) فراموشی نبود، هیچ کس مصیبت و سختی خود را فراموش نمی کرد. حسرتش پایان نمی یافت، کینه اش تمام نمی گشت. با یاد داشتن (و عدم فراموشی) آفات دنیا هیچ گاه از آن بهره نمی جست. امیدی به فراموشی و غفلت سلطان (و حاکمی که دشمن اوست) و رهایی از حسد رشکبران نداشت.

آیا نمی بینی که چگونه دو نیروی حافظه و فراموشی که ضد یکدیگرند، هر کدام برای مصلحتی خاص در نهاد آدمی نهفته شده است؟

حال که چنین است و این دو نعمت (خدای جل و علا) که ضد یکدیگرند به سود انسان کار می کنند و هر کدام برای آدمی ضروری است، چرا باید برخی (از مردم نادان و مشرک) در این اشیاء متضاد به دو خالق و آفرینشگر متضاد معتقد شوند؟

شرح در ادامه مطلب

در یک گزارش جدید، پژوهشگران بیان داشتند که هدف حافظه انتقال دقیق ترین اطلاعات در طول زمان نیست. بلکه به گفته آنها، هدفش بهینه سازی هوش تصمیم گیری برای حفظ هر آنچه که مهم است و دور ریختن چیزهایی که اهیمت کمتری دارند است.
مغز باید بتواند جزئیات نامرتبط را فراموش کرده و در عوض بر چیزهایی که به تصمیم گیری در دنیای واقعی کمک می نماید تمرکز کند، پژوهشگران با بررسی داده‌های بدست آمده از سالها تحقیق بر روی حافظه، روند فراموشی و فعالیت مغز به این نتیجه رسیدند. برای مثال در تحقیقی بر روی موشها مشخص شد که با شکل گیری سلولهای جدید در هیپوکمپوس- قسمتی از مغز که به یادگیری مهارتهای جدید ربط دارد- این اتصالات جدید حافظه های قدیمی را بازنویسی می‌کنند و دسترسی به آنها را سخت‌تر می‌سازند.
این مبادله دائمی حافظه‌های جدید به جای حافظه‌های قدیمی می تواند مزایای تکاملی زیادی داشته باشد برای مثال می تواند به ما امکان انطباق با شرایط جدید را از طریق دور ریختن اطلاعات قدیمی و تاریخ گذشته و گمراه کننده فراهم آورد. اگر سعی داشته باشید دنیا را در دست بگیرید و مغزتان مرتبا حافظه های متناقض را به یاد آورد به سختی می توانید تصمیم های آگاهانه بگیرید.
مغز ما سعی می کند یک تصویر کلی از گذشته را حفظ کرده و جزئیات را فراموش کند، که به نظر محققان به ما توانایی تعمیم دادن تجربیات گذشته و استفاده بهتر از آنها در شرایط کنونی را فراهم می‌آورد.
همه ما کسانی را که همیشه برنده بازیهای فکری هستند را تحسین می‌کنیم اما حقیقت این است که تکامل حافظه ما را به سمت مهارت گرفتن تصمیم‌های هوشمندانه پیش می‌برد نه بردن بازیهای بی‌اهمیت. و وقتی فکر می‌کنید که چه چیزی برای گرفتن تصمیم‌های هوشمندانه لازم است، به همین نتیجه می‌رسید که بهتر است بعضی چیزها را به فراموشی بسپارید.
بنابراین اینکه ما اغلب خیلی چیزهایی را که خوانده‌ایم، افرادی را که ملاقات کرده‌ایم و محلی که کلیدهایمان را گذاشته‌ایم را فراموش می‌کنیم چه معنایی دارد؟ هیچ، فقط نباید خیلی به خودمان سخت بگیریم، البته تا حدی.
شما قرار هم نیست همه چیز را فراموش کنید و اگر این فراموشی بیش از حد طبیعی است جای نگرانی دارد. اما اگر گهگاهی جزئیات را فراموش می‌کنید احتمالا به این معنا است که سیستم حافظه شما کاملا سالم بوده و دقیقا همان کاری را انجام می‌دهد که باید انجام دهد.
مخصوصا در جامعه امروز که همه چیز کامپیوتری شده است، مغز ما دیگر نیازی به ذخیره اطلاعاتی نظیر شماره‌های تلفن و حقایقی که به راحتی در گوگل یافت می‌شود ندارد. مغز ما به جای ذخیره کردن این اطلاعات جزئی و نامرتبط که تلفنمان می‌تواند برای ما ذخیره کند، فضا را برای ذخیره اطلاعاتی که واقعا برایمان اهمیت دارد خالی می‌سازد.
حتی بهتر است عمدا به صورت مرتبا هر از چند گاهی با ورزش سیستم حافظه خود را پاک سازی کنید. ما می دانیم که ورزش سبب افزایش تعداد سلولهای عصبی در هیپوکامپ می‌شود. بله درست است که با این کار قسمتی از حافظه پاک می‌شود اما اینها جزئیاتی از زندگی شما هستند که در واقع اهمیتی ندارند و مانع از تصمیم گیری‌های درست شما می‌شوند. ( وباگ سامتی برای همه http://myhealth.ir/ )