ﻓﻜﺮ ﻛﻦ در اﻳﻦ اﺷﯿﺎء ﻛﻪ ﻣﻰ ﺑﯿﻨﻰ در ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮاى ﻣﺼﺎﻟﺢ ﺑﻨﻰ آدم ، ﻣﮫﯿﺎ ﻛﺮده ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺧﺎک ﺑﺮاى ﺑﻨﺎ ﻛﺮدن و آھﻦ ﺑﺮاى ﺻﻨﻌﺘﮫﺎ و ﭼﻮب ﺑﺮاى ﻛﺸﺘﻰ ھﺎ و ﻏﯿﺮ آن و ﺳﻨﮓ ﺑﺮاى آﺳﯿﺎ و ﻏﯿﺮ آن ، و ﻣﺲ ﺑﺮاى اواﻧﻰ ، و ﻃﻼ و ﻧﻘﺮه ﺑﺮاى ﻣﻌﺎﻣﻼت ، و ﺟﻮاھﺮ ﺑﺮاى ذﺧﯿﺮه ﮔﺬاﺷﺘﻦ ، و داﻧﻪ ھﺎ ﺑﺮاى ﺧﻮردن ، و ﺑﻮى ﺧﻮش ﺑﺮاى ﻟﺬت ﺑﺮدن و دواھﺎ ﺑﺮاى ﺗﺼﺤﯿﺢ ﺑﺪن ، و ﭼﮫﺎرﭘﺎﻳﺎن ﺑﺮاى ﺑﺎر ﺑﺮداﺷﺘﻦ و ﺳﻮار ﺷﺪن ، و ھﯿﺰم ﺑﺮاى اﻓﺮوﺧﺘﻦ ، و ﺧﺎﻛﺴﺘﺮ ﺑﺮاى ﺳﺎروج ﺳﺎﺧﺘﻦ ، و رﻳﮓ ﺑﺮاى ﻓﺮش زﻣﯿﻦ و ﭼﻪ ﻣﻘﺪار ﻣﻰ ﺗﻮان اﺣﺼﺎ ﻛﺮد از اﻣﺜﺎل اﻳﻦ . و ﺧﺒﺮ ده ﻣﺮا اﮔﺮ ﻛﺴﻰ داﺧﻞ ﺧﺎﻧﻪ ﺷﻮد و ﻧﻈﺮ ﻛﻨﺪ ﺑﻪ ﺳﻮى ﺧﺰاﻧﻪ ھﺎ ﻛﻪ ﻣﻤﻠﻮ ﺑﺎﺷﺪ از آﻧﭽﻪ ﻣﺮدم ﺑﻪ آﻧﮫﺎ ﻣﺤﺘﺎﺟﻨﺪ و ھﺮ ﭼﯿﺰ را ﺑﻪ ﺟﺎى ﺧﻮد ﺑﯿﻨﺪ و ھﺮ اﻣﺮ را ﻣﻮاﻓﻖ ﻣﺼﻠﺤﺘﻰ ﻛﻪ ﺧﻮد داﻧﺪ ﻳﺎﺑﺪ آﻳﺎ ﺗﻮھﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﺪون ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻣﺪﺑﺮى و ﺑﻪ ﻏﯿﺮ ﺗﻘﺪﻳﺮ ﻣﻘﺪرى ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ؟ ﭘﺲ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﺠﻮﻳﺰ ﻣﻰ ﺗﻮان ﻛﺮد ﻛﻪ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎ اﻳﻦ وﺳﻌﺖ ﻛﻪ در ھﺮ اﻣﺮى از آن اﻧﻮاع ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺟﺎرى ﺷﺪه ﺑﻰ ﻣﺪﺑﺮى ﺣﻜﯿﻢ و ﺻﺎﻧﻌﻰ ﻋﻠﯿﻢ ﺑﻪ وﺟﻮد آﻳﺪ. اى ﻣﻔﻀﻞ !ﻋﺒﺮت ﺑﮕﯿﺮ ﺑﻪ ﭼﯿﺰى ﭼﻨﺪ ﻛﻪ آﻓﺮﻳﺪه ﺷﺪه اﻧﺪ ﺑﺮاى ﺣﻮاﺋﺞ آدﻣﻰ و آﻧﭽﻪ در آﻧﮫﺎ ﺑﻪ ﻇﮫﻮر آﻣﺪه از ﺗﺪاﺑﯿﺮ ﻛﺜﯿﺮه ﺣﺴﻨﻪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ آﻓﺮﻳﺪه اﺳﺖ ﺣﺒﻮب را ﻛﻪ ﻃﻌﺎم او ﺑﺎﺷﺪ و او را ﻣﻜﻠﻒ ﮔﺮداﻧﯿﺪه ﻛﻪ آﺳﯿﺎ ﻛﻨﺪ و ﺧﻤﯿﺮ ﻧﻤﺎﻳﺪ و ﻧﺎن ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آورد، و ﻛﺮک را ﺑﺮاى ﭘﻮﺷﺶ او آﻓﺮﻳﺪه و او را ﻣﻜﻠﻒ ﮔﺮداﻧﯿﺪه ﻛﻪ ﻧﺪاﻓﻰ ﻛﻨﺪ و ﺑﺮﻳﺴﺪ و ﺑﺒﺎﻓﺪ، و درﺧﺖ را ﺑﺮاى او ﺧﻠﻖ ﻛﺮده و او را ﺗﻜﻠﯿﻒ ﻧﻤﻮده ﻛﻪ ﻏﺮس ﻧﻤﺎﻳﺪ و آب ﺑﺪھﺪ و ﻗﯿﺎم ﺑﻪ ﺗﺮﺑﯿﺖ او ﻧﻤﺎﻳﺪ .و ﻋﻘﺎﻗﯿﺮ را ﺑﺮاى دواى او آﻓﺮﻳﺪه و او را ﺗﻜﻠﯿﻒ ﻧﻤﻮده ﻛﻪ در ﻣﺤﺎﻟﺶ ﭘﯿﺪا ﻛﻨﺪ و ﺑﺎ دﻳﮕﺮى ﻣﺨﻠﻮط ﺳﺎزد و دواھﺎ را ﺑﺮاى اﻣﺮاض ﺗﺮﺗﯿﺐ دھﺪ .و ھﻢ ﭼﻨﯿﻦ ﺳﺎﻳﺮ اﺷﯿﺎء ﺑﺮ اﻳﻦ ﻣﺜﺎل اﺳﺖ